Een traditionele Anishinaabe bruiloft (zonder trouwringen)

Onderstaand verhaal beschrijft een hedendaagse Midewiwin -huwelijksceremonie, die op een reservaat van de Bodéwadmi-Anishinaabeg (Potawatomi), op het noordelijke schiereiland van de staat Michigan gehouden wordt. Het is losjes gebaseerd op een vertelling door Anishinaabe-medicijnman Eddie Benton Banaise van het Lac Courte Oreilles-reservaat in Wisconsin. Het verhaal werd opgetekend door Joe Liles. Hieronder volgt een vertaling door de trouwringen-smid, die Benton Banaise's vertelling hier en daar heeft aangevuld en zonodig aangepast. Zo wordt bijvoorbeeld duidelijk dat in de Anishinaabe Midewiwin-traditie de arendsveer een vergelijkbare rol speelt als trouwringen bij een westerse bruiloft.


Een modern traditioneel huwelijk zonder trouwringen


Het was in de namiddag tijdens de jaarlijkse Powwow op het bovenschiereiland van Michigan. Winjack en Leonard zagen alle activiteiten op de dansgrond aan hun neus voorbij gaan. Hen was een belangrijke taak toebedeeld. Ze moesten, ter voorbereiding van een traditioneel huwelijk dat over een aantal uren gesloten zou worden, een tipi (kegelvormige tent bedekt met canvas of -zoals vroeger- bizonhuid) opzetten en een vuurplaats graven.


"Hey Leonard", zei Winjack, "weet je wat ik raar vind? Wij zijn hier in een Anishinaabe-reservaat en iedereen weet dat wij Shinnobs vroeger gebruik maakten van wigwams (van wiigiwaaman: koepelvormige of kegelvormige woningen bedekt met berkenbast). Hoe verklaar je dan dat wij hier bezig zijn met het oprichten van een tipi? Die horen toch bij de Sioux thuis? Volgens mijn tante waren dat nota bene onze aartsvijanden!"


"Tsja neef'', zei Leonard, terwijl hij het touw strak langs de tipi-palen trok, " je hebt gelijk, maar zo simpel ligt het niet helemaal."

"In vroeger tijden konden de naties van De Drie Vuren - de Ojibweg, Bodwe’aadamiinhk en Odaawaag, of, zoals ze bij de blanken bekend staan: Chippewa, Potawatomi en Ottawa - inderdaad niet zo goed opschieten met de Sioux - of zoals ze zich zelf noemen: de Dakota, Nakota en Lakota. De Anishinaabeg en de Dakota waren voortdurend met elkaar in strijd om jacht- en visgronden, brandhout, en om dominantie over de pelshandel met de Europeanen. Het is een feit dat onze voorouders, die oorspronkelijk als het grote Algonkin-volk aan de noord-Atlantische kust leefden, de Dakota steeds verder westwaarts dreven, om zich uiteindelijk hier, in het Grote Merengebied te vestigen. In die tijd hadden wij minder vleiende namen voor hen: Bwaanag, wat “zij-die-honden-roosteren” betekent, of Naadowe-isiwag, een klein soort adderachtige ratelslangen. Toch zul je wel gemerkt hebben dat de inheemse mensen tegenwoordig aardig met elkaar kunnen opschieten, ongeacht van welke natie ze afkomstig zijn. Ik denk dat hier vandaag bijvoorbeeld mensen aanwezig zijn van wel twintig verschillende inheemse naties."


Terwijl ze het canvas over de palen hesen peinsde Winjack: "Dus eigenlijk vieren we ons gezamenlijk 'inheems-zijn' in plaats van onze eigen Shinnob-tradities?". "Tsja, ik weet niet of je het zo kan zeggen!" antwoordde Leonard. "'Inheems-zijn' zoals jij het noemt, is belangrijk. Maar je mag nooit je volk, je familie, de mensen die je gemaakt hebben tot wat je bent, vergeten. Aan de andere kant hebben we veel gemeen met andere inheemse naties en kunnen we dus ook veel met ze delen."


De twee neven drapeerden het canvas rondom de tipi-stokken en met lange houten pinnen regen ze beide zijden van het tentdoek aan de voorkant vast. Leonard begon de onderkant van het doek vast te pinnen in de aangestampte grond en zijn jongere neef zocht een plek voor de vuurplaats uit. Met een schop stak hij voorzichtig wat graszoden uit, zodanig dat ze later weer makkelijk op hun plek gelegd zouden kunnen worden. Zijn schop raakte iets hards. Toen hij bukte om te zien wat het was, ontdekte hij een kleine, perfect ronde steen, ongeveer zo groot als een knikker. "Moet je dit eens zien man", riep hij naar Leonard.


Leonard bestudeerde de steen en zei: "Winjack, deze moet je goed bewaren. Het is een aadizookaan (grootvader), in de gedaante van een steen! Hij wordt met nog zes andere soortgelijke grootvader-stenen gebruikt om de hertenhuid te spannen op de Midewewigan, de heilige waterdrum van ons volk. De zeven stenen symboliseren de Zeven Grootvaders die over de Anishinaabeg gewaakt hebben sinds ze op aarde geplaatst werden. De ouderen zeggen dat je deze stenen alleen kunt vinden op plaatsen waar de stem van de Midewewigan geklonken heeft. Deze steen was bedoeld voor jou."


Winjack stopte de steen in zijn broekzak en werkte verder aan de vuurplaats. Toen ze hun taak volbracht hadden, liepen ze terug naar de powwow, waar ze nog even konden deelnemen aan het dansen totdat het tijd was voor het avondeten.

Nadat de middagbijeenkomst van de powwow werd afgesloten, verzamelden de meeste mensen zich bij de tipi. Terwijl Leonard en Winjack hun plaats innamen aan de rand van de menigte, viel het Winjack op dat alleen de plek voor de ingang van de tipi was ingericht voor de huwelijksceremonie. Een tikje teleurgesteld zei hij tegen zijn oudere neef: "Zeg Leonard, ik dacht dat ze de tipi zouden gebruiken voor de huwelijksvoltrekking."


"Rustig maar", lachte Leonard, " De tipi dient als achtergrond bij de ceremonie en symboliseert het huis dat het toekomstige paar gaat bouwen in de toekomst. En om iedereen van de plechtigheid getuige te laten zijn, wordt de ceremonie buiten de tipi gehouden en niet er binnen. Trouwens, je werk is niet voor niets geweest, want bruid en bruidegom zullen samen de nacht doorbrengen in de tipi die jij zo vriendelijk was op te zetten, ha ha."


Op dat moment liet de Midewiwini (priester) de stem van de waterdrum resoneren. Vier regelmatige luide slagen luidden het begin van de ceremonie in. De menigte was muisstil toen de bruidegom in traditionele kleding vanuit het zuiden naderde. Hij werd gevolgd door twee mannen. De bruid, eveneens in traditionele kledij, kwam vanuit het noorden en werd gevolgd door twee vrouwen.


De helper van de priester, de oshkaabewis of pijpdrager, bracht het bruidspaar naar hun plaats op de dekens, die in een halve maanvormige cirkel op de aangestampte grond voor de tipi uitgespreid waren. Terwijl ze naast elkaar gingen zitten lieten ze wat ruimte tussen zich open. De twee vrouwelijke begeleiders namen aan de linkerkant van de bruid plaats, en de twee mannen aan de rechterkant van de bruidegom. Iedereen keek naar de Midewiwin-priester, die tegenover het bruidspaar zat op een bizonhuid die op de grond was uitgespreid. Naast de priester stond de heilige drum.


Winjack kon vanaf zijn plek goed de zeven stenen zien, die op gelijke afstand over de zijde van de kopse kant van de trommel verdeeld waren. Een leren touw verbond in een zigzagvormig patroon de bovenkant met de onderkant van de trommel. Voor de Midewiwnini lagen een aantal attributen. Winjack kende de betekenis van de kleuren op de kledij of de gewichtigheid van de voorwerpen niet, maar hij voelde wel aan dat ze van groot belang waren.


Aan de ene kant van de bizonhuid stonden een houten schaal en een kleine zilverkleurige kom. Aan de andere kant stond een schotel met voedsel. De oshkaabewis liep naar één van de mannen naast de bruidegom en gaf hem een pluk van de heilige tabak, asemaa genaamd. De man stond op en bood de bruid en bruidegom wat van de heilige plant aan. Vervolgens gaf hij ook asemaa aan de anderen die op de dekens zaten en aan de verzamelde menigte. Iedereen nam een plukje van de geurige plant en hield het in de hand.


De oshkaabewis vertelde de bruidegom dat hij met repen wiigwaas (berkenbast) een stapeltje moest maken op een plek voor de bizonhuid. Vervolgens sprak de Midewiwinini: "Mannen en vrouwen hebben verschillende verantwoordelijkheden in hun bijdrage aan deze ceremonie en in hun toekomstige verbintenis. Een succesvol huwelijk kan slechts bestaan als de twee partners daar in gelijke mate aan bijdragen. Ishkode, het vuur, is de verantwoordelijkheid van de man. Je moet je relatie verzorgen, net zoals je dit vuur zou doen. Als je dit vuur niet verzorgt, zal het doven. Net zoals jullie relatie zal lijden, wanneer je er niet in slaagt haar de aandacht te geven die ze verdient. Wij, indiaanse mensen, denken niet licht over wiidigendiwin, het huwelijk. Als we een partner nemen doen we dat voor het leven, net als onze broeders migizi, ma'iingan en maang: de witkoparend, de wolf en de ijsduiker."


De bruidegom kreeg wat opgerolde wiigwaas van de oshkaabewis. Deze stak het ene uiteinde aan, waarna de bruidegom een vuurtje maakte in het stapeltje bast voor de bizonhuid. "Het vuur dat aan ons is gegeven, vormt een krachtig geschenk en het moet op de juiste wijze gebruikt worden. We zijn afhankelijk van dit vuur voor warmte en de voedselbereiding. Maar ishkode heeft ook een andere kant. Als zijn kracht niet op de juiste wijze wordt aangewend kan het veel kwaad en leed aanrichten. Veel dingen in het leven hebben deze tegenstelling in zich. We zouden alle dingen die Gichi-manidoo (het Grote Mysterie; de Schepper) ons gegeven heeft enkel en alleen op de juiste wijze moeten gebruiken."


Na deze woorden strooide het bruidspaar de tabak, die zij in hun hand hielden, in het vuur. Met in zijn hand een obwaagan (pijp) naderde de oshkaabewis het bruidspaar. Hij legde uit hoe ze de pijp tussen zich in moesten houden. De stenen pijpekop rustte op de deken tussen de bruid en de bruidegom, terwijl de steel omhoog de lucht in wees. Vervolgens onderwees de Midewiwinini het het paar over de heilige pijp. Hij vertelde hen hoe ze de pijp moesten vasthouden en hoe ze moesten gaan staan om zich te richten tot wendaanimag noodinoon, de vier heilige windrichtingen. "Op deze wijze", sprak de priester, "verklaar je de heiligheid van jullie verbondenheid met het Grote Mysterie. Allen die zich in de Geestenwereld bevinden, al jullie grootouders die zich ginds ophouden, weten nu van het verbond dat jullie met z'n beiden zijn aangegaan. Zij zullen jullie in je verdere leven tot steun zijn!"


Zodra het bruidspaar weer op de dekens plaatsgenomen had, stak de oshkaabewis de pijp voor de bruidegom aan om te roken en vervolgens gaf de bruidegom de pijp aan zijn bruid. Terwijl de oshkaabewis de pijp rond liet gaan langs de anderen op de dekens sprak de Midewiwinini: "De schaal die voor jullie staat bevat nibi, het levensbloed van Ogashnaan, onze Moeder Aarde. Alle leven is afhankelijk van dit water. Als inheemse mensen, als oorspronkelijke bewoners van Schildpadeiland (Amerika), zijn we de verzorgers van deze aarde. We moeten erop toezien dat het water van Aki (het land) schoon en zuiver gehouden wordt. Als de rivieren ongeschikt worden om uit te drinken, dan is dat een teken dat de mensen op aarde niet langer in harmonie leven met het Grote Mysterie. De mensen zullen hun levenswijze moeten veranderen of alle leven op aarde zal tot een eind komen. Aangezien de aarde een vrouw is, heeft de vrouw de verantwoordelijkheid om nibi te verzorgen voor deze ceremonie. Door deze symbolische handeling brengt de vrouw harmonie aan in de relatie met de man."


De oshkaabewis bracht de schaal met water en de schotel met voedsel naar de bruid. Deze gaf haar bruidegom wat van het voedsel en het water. Vervolgens deed de bruidegom hetzelfde voor zijn bruid. De Midewiwinini hield een migizi-miigwan, een veer van de zeearend, omhoog en sprak: "Deze veer komt van onze broeder Migizi. Hij is iemand die door de Schepper werd aangesteld om te waken over de mensen op aarde en houdt Hem op de hoogte of wij leven volgens de oorspronkelijke instructies. Net zoals jullie elkaar heben gevoed met voedsel en water, moeten jullie elkander voortdurend voeden in jullie levenslange relatie. Neem deze veer en bewaar haar in julie huis. Laat haar jullie herinneren aan de gelofte die julie vandaag in je hart maakt. Laat haar jullie herinneren aan deze lessen die julllie hebben ontvangen."


Het bruidspaar nam samen de veer aan - die, zo zou je kunnen zeggen, dezelfde functie vervulde als trouwringen in de westerse huwelijkstraditie. De stem van de waterdrum klonk vier maal. De bruidegom riep naar de menigte: "Mijn vrouw en ik, zij die ons steunen en onze families, willen jullie uitnodigen voor een feest!" De aanwezigen barstten spontaan los in gepraat en gelach en riepen goede wensen en felicitaties naar het bruidspaar. Een veelbelovend gerammel van potten en pannen klonk uit de richting van een groot vuur dat op enige afstand van de tipi was aangelegd. Winjack tastte in zijn broekzak en voelde de kleine ronde steen. Hij haalde de steen tevoorschijn en bekeek hem nog eens goed. Het leek wel of de steen zachtjes gloeide in het verdwijnende licht van de schemering. Op de één of andere manier wist hij dat in de toekomst nog zes van deze grootvader-stenen hun weg naar hem zouden vinden!


De kleine watertrommel-steen, zo besefte hij, was een aadizookaan, een grootvader die een schakel vormde naar alles wat voor zijn geboorte plaatsgevonden had. Hij was een schakel naar de indrukwekkende huwelijksceremonie, waar hij zojuist getuige was geweest. De steen was een schakel naar alles wat nog moest komen. Winjack stopte de steen weer in de zak van zijn jeans en keek glimlachend naar het bruidspaar dat omringd werd door vrienden en familieleden die hen feliciteerden. Weldra zou ook hij hen de hand schudden!



Terug naar het begin van de pagina

ZhaawanArt trouwringen & sieraden

Margrietstraat 5a
6541EZ GROESBEEK (GD)

Voor het bezichtigen van trouwringen:. 
Uitsluitend op afspraak!

Kamer van Koophandel:
La Mesa Verde 02057482

Contact:
Mob. (0031) (0)6-83679919 (Nederland)

email-adres

Google maps
 

SOCIAL MEDIA & BLOGS:

Facebook
Twitter
Blog 1
Blog 2
Blog 3
Blog 4

Volg ZhaawanArt trouwringen nu ook via sociale media:

Zhaawano's Engelstalige facebook pagina toont een overzicht van trouwsieradenDe edelsmid twittert geregeld over zijn nieuwste trouwringen ontwerpen!Blogspot behandelt de diverse thema's achter Zhaawano's trouwringen designs

Klik hier voor ons AVG-Privacy Statement 

native model unieke trouwringen bannerTrouwringen uit Amsterdam vertellen een verhaalZhaawanArt website platina trouwringen bannerTrouwringen ZhaawanArt websiteWijsheid trouwringen collectieTrouwringen graphic overlay designsZwart zirkonium trouwringen-collectieTrouwringen en trouwsieraden van ZhaawanArtTrouwringen van titanium en zirkoniumThunderbird trouwringen collectieTrouwringen uit Amsterdam vertellen een verhaalTrouwringen en vriendschapsringen van ZhaawanArtTrouwringen bannerUnieke trouwringen uit de studio van ZhaawanoTrouwringen arendsveer collectieOverlay trouwringen uit ringenlijn RespectTrouwringen studio ZhaawanArtTrouwringen Hopi overlay stijlZwart zirkonium trouwringen-collectieGelaagde trouwringen collectie van ZhaawanArtTrouwringen uit Amsterdam vertellen een verhaalTrouwringen Zhaawanart website bannerZwart zirkonium trouwringen bannerTitanium ringen